Του Αλέκου Μιχαηλίδη

«Ισιώννει ο νούρος του σσιύλλου;»
Λαϊκή θυμοσοφία

Δεν είναι ψέμα ότι το Κυπριακό είναι σε τέλμα. Αφού βάλτωσε τόσα χρόνια στην επιμονή των ενδοτικών για τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και ό,τι αυτή συνεπάγετο, τώρα –κυρίως από το Κραν Μοντανά– αιθεροβατούν (οι ίδιοι άνθρωποι) σε συζητήσεις για αποκέντρωση, δύο κράτη, προδοσίες και άλλα κουραφέξαλα.

Ένας από αυτούς είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με τον περίγυρό του. Με κυρίαρχο ένα μούδιασμα και συγκρουόμενοι με την τουρκική αδιαλλαξία («φοριέται» πολύ αυτή η φράση πια), αδυνατούν να επιστρέψουν στις συνήθεις πρακτικές τους και ψάχνουν τρόπους να προφυλάξουν τη δόξα και φυσικά την καριέρα τους.

Χωρίς πολλά πολλά, η λογική που κουβαλούν αυτοί οι άνθρωποι –μαζί με τον ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ, δυο τρεις ΜΚΟ και την Καίτη Κληρίδου– δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος να κινηθεί, αν και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων της Δερύνειας και της Λεύκας-Απλικίου είναι δική τους πρωτοβουλία. Με την τουρκική πάντα σύμπραξη, αυτοί οι άνθρωποι δεν διατηρούν άξια προσκυνήματα και δρουν πάντα με το σκοτάδι της νομιμοποίησης της βαρβαρότητας.

Γι’ αυτό τα κίνητρα του Αναστασιάδη –που τη μια μέρα υποβάλλει τα σέβη του στο μνημόσυνο του Τάσσου και την άλλη ψάχνει τρόπο να δώσει άλλοθι στην ομοσπονδία– δεν είναι ταπεινά. Αυτό όχι γιατί ο άνθρωπος είναι χρηματοδοτούμενος, αλλά γιατί έτσι γιγαντώθηκε στην πολιτική σκηνή του τόπου. Ως ο άνθρωπος του Ανάν. Ως ο άνθρωπος που κατήγγειλε τον Τάσσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έκανε τα πάντα για να επαναφέρει το σχέδιο Ανάν.

Τουτέστιν, «όνος ύεται», ο Αναστασιάδης και οι υπόλοιποι, ο Αβέρωφ, ο Άντρος, ο Μαρκίδης, ο Τσιελεπής κ.ά. (αν τους γράψουμε όλους θα εκραγεί το τυπογραφείο) δεν έχουν μετακινηθεί από τις κόκκινες γραμμές τους. Και οι κόκκινες γραμμές τους παραμένουν οι προφανείς: Είτε με ΔΔΟ είτε με συνομοσπονδία είτε με αποκεντρωμένη ομοσπονδία είτε με δύο κράτη, η Κύπρος θα τουρκοποιηθεί και οι Κερυνειώτες δεν θα πάνε σπίτι τους.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, «οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες πάνω στις στέγες μας», που θα επαναλάμβανε κι ο Κατσαρός. Κι ας «κατάλαβε» τις βουλές της Άγκυρας στο Κραν Μοντανά ο Αναστασιάδης. Η αλήθεια είναι πως παίζει ένα περίεργο παιχνίδι με τους υπόλοιπους, για το ποιος, τι, πού, πότε και πώς θα κλείσει αυτή η ιστορία που λέγεται Κύπρος. Υπάρχει κανένας άνθρωπος που νοιάζεται όμως; «Apres nous, le deluge». Μετά από εμάς, η καταστροφή…