Άδειες κερκίδες, μίζερα γήπεδα και μια γενική κατάθλιψη στον κόσμο του κυπριακού ποδοσφαίρου. Αυτά κατάφερε μέχρι τώρα η περιβόητη κάρτα φιλάθλου που δήθεν εφαρμόζεται ως μέτρο καταπολέμησης της γηπεδικής βίας.

H βία στα γήπεδα είναι ένα φαινόμενο που σήμερα ταλανίζει την κοινωνία μας και η προσπάθεια καταπολέμησής της είναι σαφώς αναγκαία. Πολλές φορές, εν τούτοις, η πολιτεία καταχράται της νομοθετικής της εξουσίας και στο όνομα αόριστων εννοιών, όπως η «τάξη» και το «δημόσιο συμφέρον», εισάγει και νομοθετεί μέτρα που περιορίζουν και καταπατούν τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών.

Η ιδιωτική ζωή και τα προσωπικά δεδομένα αποτελούν αρκετά ευαίσθητα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με τον πυρήνα της ανθρώπινης προσωπικότητας, ως εκ τούτου απαιτείται η επαρκής διασφάλισή τους. Διασφάλιση που προκύπτει από το πρωτογενές και δευτερογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τον συνδυασμό των διατάξεων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (άρθρο 6) και του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρα 7-8). Οι διατάξεις αυτές αποτελούν μέρος της έννομης κυπριακής τάξης, σύμφωνα με το άρθρο 1Α του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ιδιωτική ζωή προστατεύεται και από τον ειδικό νόμο της ΚΔ για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ο οποίος προβλέπει και τον διορισμό αρμόδιου Επιτρόπου. Επειδή πρόκειται για διατάξεις αυξημένης τυπικής ισχύος, θα πρέπει να τηρούνται κάποιες αυστηρές προϋποθέσεις. Δηλαδή, τα περιοριστικά μέτρα θα πρέπει να έχουν αντικειμενικό και απρόσωπο χαρακτήρα και να μη θίγουν τον πυρήνα του ιδιωτικού δικαιώματος.

Η συλλογή, αποθήκευση και επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων χιλιάδων φιλάθλων δεν βοηθά αλλά ούτε καταστέλλει πράξεις βίας στα γήπεδα. Ίσως μπορεί να βοηθά στη σύλληψη των δραστών. Αλλά η σύλληψη είναι καθαρά θέμα της Αστυνομίας Κύπρου και υπό κανονικές συνθήκες δεν θα χρειάζονταν οι κάμερες και η συλλογή προσωπικών δεδομένων για να υποκαταστήσουν τις ευθύνες και τις αρμοδιότητες των οργάνων της τάξης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «φακελωθούν» χιλιάδες πολίτες, φοβούμενοι τη διάπραξη αδικημάτων από μερικές εκατοντάδες.

Πρέπει να επισημανθεί ότι όσοι επικαλούνται το Ηνωμένο Βασίλειο ως πρότυπο έχουν μεγάλο λάθος. Εκεί δεν εφαρμόζεται «κάρτα φιλάθλου» αλλά, κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι φίλαθλοι βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση μέσω καμερών, υπόκεινται άμεση καταστολή όπου και όποτε χρειαστεί και εφαρμόζονται αυστηρές και παραδειγματικές ποινές.

Σαφώς ο αθλητισμός θα πρέπει να προστατευτεί από την τυφλή βία, όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στις δημοκρατικές κοινωνίες η διαφύλαξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι σημαντική προτεραιότητα. Έτσι, αν μια δημοκρατική πολιτεία δεν τηρεί αυτήν την ύψιστης σημασίας υποχρέωση, οδεύει σε ολοκληρωτικά μονοπάτια έναντι των πολιτών της.

Σάββας Σαββίδης