Κρίση πολιτική, κοινωνική – ανθρωπολογική ή ανθρωπιστική; Μέχρι κάποιους μήνες πριν, η επαφή της κυπριακής κοινωνίας με τις σύγχρονες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές γινόταν μέσω των ελλαδικών και ευρωπαϊκών τεκταινομένων. Ιδίως μετά την έκρηξη του 2015, κανείς δεν μπορούσε να μη συνταραχθεί από τις εικόνες των εξαθλιωμένων Σύριων που έτρεχαν να γλυτώσουν από τις πολεμικές συγκρούσεις που μαίνονται ακόμη, λίγα χιλιόμετρα μακριά μας. Σήμερα, οι … Συνεχίστε την ανάγνωση Η προσφυγική κρίση: Η παιδεία ως μέσο ένταξης ή αποκλεισμού

Μπορεί να ακουστεί εντελώς τυπικό, αλλά η ενασχόληση με την παιδεία πράγματι είναι ένα λειτούργημα. Παρ’ όλ’ αυτά, η έννοια αυτή στηλιτεύτηκε όσο καμιά άλλη τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς ολόκληρη η κοινωνία βυθιζόταν μέσα σε μια άκρατη χρησιμοθηρία. Ένας χυδαίος υλισμός την υποβίβασε στον ρόλο μιας «δουλιάς», για να θυμηθούμε και μια παλιά κκέδικη ορθογραφία. Έτσι, οι περισσότερες «κρίσεις στην παιδεία» καταλήγουν να αφορούν ζητήματα … Συνεχίστε την ανάγνωση Συλλογισμοί για τον ρόλο της πανελλήνιας Παιδείας

Στις μέρες μας, η τοποθέτηση στα πράγματα και στα προβλήματα των κοινωνιών μας έχει κυρίως κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Έχει δηλαδή σκοπό και στόχο το κέρδος, είτε αυτό είναι οικονομικό είτε αφορά την ικανοποίηση των ατομικών ενστίκτων του καθενός. Το πολιτιστικό παράδειγμά μας, δηλαδή, είναι καθαρά ωφελιμιστικό. Για παράδειγμα, η κρίση που έχει ξεσπάσει στον τομέα της εκπαίδευσης αφορά κυρίως τις περιόδους διδασκαλίας των συνδικαλιστών εκπαιδευτικών ή … Συνεχίστε την ανάγνωση Είναι θέμα προτεραιοτήτων

Όταν το 1960 ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, ο τότε Πρόεδρος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ όρισε την πενταμελή Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση, επιτροπή η οποία ήταν υπεύθυνη για τα θέματα παιδείας και εκπαίδευσης. Μέχρι και το 1965, οπότε και ιδρύθηκε το Υπουργείο Παιδείας, η εκπαίδευση δεν ανήκε στη σφαίρα δικαιοδοσίας του κράτους. Μόλις έναν χρόνο μετά τη σύσταση του κράτους, κατά το 1961 και 1962, οι καθηγητές της … Συνεχίστε την ανάγνωση «Νεκροταφεία του Πνεύματος…»: Οι απεργίες της δεκαετίας του 1960

Τόσο δεδομένη είναι πια η δημόσια εκπαίδευση που για τα μάτια μιας διδακτικής ώρας –περίπου– παραλύει το σύμπαν: στους δρόμους δέκα χιλιάδες εκπαιδευτικοί, με τους συνδικαλιστές τους σε παραληρηματική κατάσταση, κυβερνώντες ξεδιπλώνουν τις μικροπολιτικές και αυταρχικές αρετές τους, και η κοινωνία, στην συντριπτική της πλειοψηφία, προσπαθεί να καταλάβει ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ασόβαρα πράγματα. Ασόβαρα, αν αναλογιστεί κανείς τι ακριβώς σήμαινε «εκπαιδευτική κρίση» πριν … Συνεχίστε την ανάγνωση Τα Οκτωβριανά του 1931 και μια άλλη κρίση στην εκπαίδευση…