Αγαπητέ αναγνώστη, αρμόδιοι φορείς της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανέθεσαν στην ισπανική εταιρεία THR Innovative Tourism Advisors την εκπόνηση μελέτης για την «Εθνική Στρατηγική Τουρισμού». Οι Ισπανοί ήρθαν, αξιολόγησαν την υφιστάμενη κατάσταση της κυπριακής τουριστικής βιομηχανίας και παρέδωσαν τη μελέτη τους, που αποτελεί για το κράτος τη βάση στρατηγικής ανάπτυξης για τον τουρισμό έως τουλάχιστον το 2030.

Ποια είναι, λοιπόν, τα βασικά σημεία του «οράματος» για το τουριστικό μας μέλλον; Ο τουρισμός από εποχικός να γίνει ολόχρονος και οι αφίξεις να προσεγγίσουν τα πέντε εκατομμύρια άτομα ετησίως. Είναι ενδεικτικό της φιλοσοφίας του όλου εγχειρήματος ότι στο κεφάλαιο της μελέτης που αφορά τις δράσεις για τη μείωση της εποχικότητας αναφέρεται και η διοργάνωση «φιλανθρωπικών εκδηλώσεων». Με άλλα λόγια, θα πουλάμε και φιλανθρωπία, αγαπητέ αναγνώστη. Πέρα από το τουριστικό προϊόν «ήλιος-θάλασσα», θα πουλάμε, λέει, και «διαδρομές», «πολιτισμό», «ποδηλασία», «αθλητισμό», «συνέδρια» κ.ά. Θα δημιουργήσουμε περίπου 30.000 νέα καταλύματα. Και τέλος, για να πλημμυρίσει εντελώς το μυαλό από την ηδονή του ζεστού χρήματος που μας περιμένει στο μέλλον, θα αυξηθούν, αγαπητέ αναγνώστη, τα ετήσια έσοδα στα περίπου εφτά δις ευρώ τον χρόνο, δηλαδή περίπου 30% του ΑΕΠ της νήσου.

Πριν τρίψεις τα χέρια και αναστενάξεις από ικανοποίηση, από αγάπη να σου πω ότι: Πέντε εκατομμύρια τουρίστες, αγαπητέ αναγνώστη, σημαίνει αναλογία μεγαλύτερη του 5:1 με τους ντόπιους, κάτι που μεταφράζεται κοινωνική ασφυξία, λόγω π.χ. αύξησης ενοικίων, αύξησης τιμών προϊόντων, κυκλοφοριακή και άλλη συμφόρηση κ.ά., όπως συμβαίνει στο εξωτερικό (δες παρακάτω, στη σελ. 12, το κείμενο με τίτλο «Δεν είναι τουρισμός, είναι εισβολή»).

Οι ασύλληπτες ποσότητες νερού και κιλοβατώρων που θα χρειαστούν πέντε εκατομμύρια τουρίστες θαρρώ δεν σε συγκινούν. Εξάλλου, αφαλάτωση και κυρίως εισαγωγή νερού και ενέργειας από το εξωτερικό θα λύσουν το πρόβλημά μας σκέφτεσαι… Τα 30.000 νέα δωμάτια δε είναι επίσης μη αναστρέψιμη αλλοίωση και ζημιά του ήδη βαρυφορτωμένου με τσιμέντο περιβάλλοντος, που θα πληρώσουν άμεσα τα παιδιά και τα εγγόνια σου, αν όχι εσύ ο ίδιος. Και εκεί που ακούς ότι πέρα απ’ το προϊόν «ήλιος-θάλασσα» θα πουλάμε και άλλα «προϊόντα», αυτό σημαίνει πως όλα θα πρέπει να προσαρμοστούν στην τουριστική ανάγκη και στο χρήμα, όπως, επί παραδείγματι, η Παναγία του Κύκκου που την κατάντησαν την επιτομή του καρακιτσαριού και της συναλλαγής… Σκέψου τέλος, αγαπητέ αναγνώστη, δύο πράγματα: Πρώτον, από αυτά τα εφτά δις, πόσα θα φτάσουν σε σένα άμεσα ή έμμεσα και πόσα θα καταλήξουν στους λογαριασμούς των εχόντων, διευρύνοντας έτσι το κοινωνικό-ταξικό χάσμα… Δεύτερον, η μονοκαλλιέργεια, εν αντιθέσει με τη μονογαμία, αγαπητέ αναγνώστη, κλείνει σπίτια… Αν το 2030 πέντε εκατομμύρια τουρίστες, για λόγους που σε ξεπερνούν, αποφασίσουν να στραφούν σε άλλους προορισμούς, όπως π.χ. Τουρκία, νησιά της Μεσογείου και αλλού, τότε το 2031, ας λες εσύ ότι σαν την Κύπρον εν έσιει, ο τουρισμός με μαθηματική σχεδόν βεβαιότητα θα σημειώσει ελεύθερη πτώση. Και τότε, αγαπητέ αναγνώστη, το 30% του ΑΕΠ σου θα τσακιστεί και εσύ, που δεν μπορείς και δεν ξέρεις πια να παράγεις τίποτα, θα τρως τουριστικές υποδομές και συμβόλαια τουριστικών πρακτόρων.

Εν κατακλείδι, το στρατηγικό σχέδιο για τον τουρισμό, βλέποντάς το «από το πεζοδρόμιο», μπάζει φιλοσοφικά και κατ’ επέκτασιν πρακτικά, όπως σχεδόν όλα πια σε αυτόν τον τόπο. Εννοείται ότι χρειάζεται μεταρρύθμιση της τουριστικής πραγματικότητας της Κύπρου. Όχι όμως αποκλειστικά και μόνο προς την κατεύθυνση του όσο το δυνατόν μεγαλύτερου οικονομικού κέρδους χωρίς να υπολογίζεται τίποτε άλλο. Τουρισμός που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στα μέτρα μας, ως μικρή και μοιρασμένη χώρα, ως καταπονημένο φυσικό περιβάλλον και, εν τέλει, ως λαός και τόπος με ταυτότητα. Αυτή πρέπει να είναι, αγαπητέ αναγνώστη, η βάση του στρατηγικού σχεδιασμού.